
TSUBY - PIĘKNO ZAKLĘTE W METALU.
EuRegioKom Pieńsk zaprasza do śledzenia postów dotyczących tsub znajdujących się w zbiorach jednego z polskich kolekcjonerów broni japońskiej.
W nadchodzących dniach prezentować będziemy kolejne zabytki, a jeśli tylko pozwolą na to okoliczności, w przyszłości zaprezentujemy je w naszej Galerii Poddasze na wystawie czasowej.
Tsuba (wg. Wikipedii) garda mieczy samurajskich (tachi, katana, wakizashi, tanto) oraz boni drzewcowej (yari, naginata, nagamaki) – część odpowiadająca za ochronę ręki przed ześlizgnięciem się z rękojeści na głownię (ostrze) miecza i ostrza przeciwnika w kierunku przeciwnym. Pełniła także wiele dodatkowych funkcji: pozwalała wyważyć miecz, mówiła o statusie społecznym posiadacza, a podczas zwarcia chroniła rękę przed cięciem przeciwnika. Tsubę najczęściej wykonywano ze stopów miękkich metali: miedzi, srebra, złota, brązu, rzadziej ze stali. W najprostszej formie tsuba była pozbawioną ozdób metalową płytką. Zdarzały się jednak także tsuby ozdobne – wówczas powlekano je materiałem zdobiącym oraz wycinano w nich dekoracyjne otwory. Styl zdobienia zmieniał się z czasem, zależał od regionu geograficznego oraz wyobraźni twórcy.
Literatura: Henryk Socha, Tsuba. Elementy broni samurajskiej, wydawnictwo Bellona, 2003; Paweł Czopiński, Krzysztof Polak, Tsuba. Arcydzieła japońskiej sztuki zdobniczej, Muzeum Okręgowe w Toruniu 2013; Katarzyna Maleszko, Krzysztof Polak, Jelce mieczy japońskich z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.
ZAPRASZAMY DO GALERII ONLINE
|