PROJEKT ŁUŻYCE 1945

Szanowni Państwo, Drodzy Subskrybenci “Kroniki wsi Pieńsk”

        Informujemy, iż w maju będzie dostępne długo wyczekiwane limitowane wydanie publikacji przybliżającej historię osady Pieńsk spisaną ręką lokalnego pastora Moritza  Röslera  przed  ponad  155  laty, a  przetłumaczoną i opatrzoną komentarzem i przypisami przez regionalistę, znawcę dziejów Górnych Łużyc – dr Łukasza Tekielę.
    
        Zapraszamy do lektury i refleksji. Mamy głęboką nadzieję, iż polskie wydanie „Kroniki wsi Pieńsk" stanie się pomocniczym materiałem zarówno w promocji naszej gminy, jak również edukacji kolejnych pokoleń pieńszczan, rozszerzy naszą dotychczasową wiedzę i pobudzi do indywidualnych dalszych poszukiwań i badań, jakże bogatej i ciekawej przeszłości naszego miasta.

        Niniejsza publikacja nie doszłaby do skutku bez grona ludzi dobrej woli. Metodą zakupu subskrypcji, na poczet przyszłego wydania, wsparli Oni nasze działania i tym samym na trwałe wpisali się we współczesną historię Pieńska. Gorąco dziękujemy wszystkim subskrybentom, w szczególności Przedsiębiorstwu BM  Projekt  Marek  Białaszczyk.  Dziękujemy również: Muzeum Łużyckiemu w Zgorzelcu oraz Oberlausitzische Bibliothek  der  Wissenschaften  w  Görlitz za udostępnienie stosownych map, które wzbogaciły „Kronikę", pani Anicie Słodzińskiej - za bezinteresowną i nieocenioną pomoc w korekcie tekstu, Wydawnictwu Ad Rem za okazaną wyrozumiałość, a przede wszystkim panu dr. Łukaszowi Tekieli, który podjął się wyzwania, jakim była praca nad “Kroniką”.

     Andrzej Świderski    

                            Euroregionalne Centrum Kultury i Komunikacji w Pieńsku 

 A oto przedsmak naszej publikacji

REGULAMIN KONKURSU

Zapraszamy do udziału w konkursie!!! :)

  regulamin konkursu

  plakat w wersji pdf

TSUBY - PIĘKNO ZAKLĘTE W METALU.

EuRegioKom Pieńsk zaprasza do śledzenia postów dotyczących tsub znajdujących się w zbiorach jednego z polskich kolekcjonerów broni japońskiej.

W nadchodzących dniach prezentować będziemy kolejne zabytki, a jeśli tylko pozwolą na to okoliczności, w przyszłości zaprezentujemy je w naszej Galerii Poddasze na wystawie czasowej.    

Tsuba (wg. Wikipedii) garda mieczy samurajskich (tachi, katana, wakizashi, tanto) oraz boni drzewcowej (yari, naginata, nagamaki) – część odpowiadająca za ochronę ręki przed ześlizgnięciem się z rękojeści na głownię (ostrze) miecza i ostrza przeciwnika w kierunku przeciwnym. Pełniła także wiele dodatkowych funkcji: pozwalała wyważyć miecz, mówiła o statusie społecznym posiadacza, a podczas zwarcia chroniła rękę przed cięciem przeciwnika. Tsubę najczęściej wykonywano ze stopów miękkich metali: miedzi, srebra, złota, brązu, rzadziej ze stali. W najprostszej formie tsuba była pozbawioną ozdób metalową płytką. Zdarzały się jednak także tsuby ozdobne – wówczas powlekano je materiałem zdobiącym oraz wycinano w nich dekoracyjne otwory. Styl zdobienia zmieniał się z czasem, zależał od regionu geograficznego oraz wyobraźni twórcy.  

Literatura: Henryk Socha, Tsuba. Elementy broni samurajskiej, wydawnictwo Bellona, 2003; Paweł Czopiński, Krzysztof Polak, Tsuba. Arcydzieła japońskiej sztuki zdobniczej,  Muzeum Okręgowe w Toruniu 2013; Katarzyna Maleszko, Krzysztof Polak, Jelce mieczy japońskich z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie.

ZAPRASZAMY DO GALERII ONLINE